تفاوت اصلی بین سوئیچ‌های لایه 2 و لایه 3 سیسکو چیست؟

ما اغلب درباره سوئیچ های لایه 2 و لایه 3 سیسکو می شنویم و سعی می کنیم آنها را تجزیه و تحلیل کنیم  که کدام یک برای شبکه ما بهتر مناسب تر است.

برای درک ساده تر، سوئیچ های  لایه 3 سیسکو  بر اساس IP عمل میکنند و سوئیچ های  لایه 2 سیسکو  بر اساس آدرس MAC عمل میکنند  .هر دو نوع سوئیچ های سیسکو  توانایی اتصال دستگاه های شبکه را از یک پورت به دیگری دارند. برخلاف هاب ها، سوئیچ ها اطلاعات را هوشمندانه تر به مقصد  ارسال می کند.

Layer 2 و Layer 3 از مدل OSI seven Layer (یک روش نظری برای تقسیم معماری شبکه با عملکرد، سرویس، وابستگی و کاربرد) حاصل می شود.

در لایه دوم، Layer 2 “” (Layer Link Layer) را نشان می دهد در حالی که Layer 3 “” (Layer Network) را نشان می دهد.

سوئیچ های لایه 2 قابلیت انتقال بسته ها را در اطراف یک شبکه واحد دارند. همانطور که اشاره به لایه OSI کردیم ، این سوئیچ های سیسکو تنها اطلاعات را درون لایه فیزیکی (همچنین به عنوان لایه 1 مانند کابل ها و کانکتورها) را تسهیل می کند. این سوئیچ ها به اندازه کافی هوشمند هستند که آدرس MAC هر دستگاه، منبع / مقصد هر بسته را یاد بگیرند. قرار دادن دستگاه در یک لایه 2 یک کل بخش بزرگ محلی (یا چیزی که بعضی افراد ممکن است ” broadcast domain ” گویند) ایجاد میکند.

سوئیچ های Layer 3 سیسکو مانند یک روتر سنتی عمل می کنند. این امکان را فراهم می کند که بخش های مختلف شبکه با هم مرتبط شوند. با این کار، داده ها می توانند از یک شبکه به شبکه دیگر متصل شوند. اولویت بندی بسته ها می تواند راه اندازی شود. سوئیچ های Layer 3 به اندازه کافی هوشمند است تا بتواند بهترین مسیرها را بین شبکه ها پیدا کنند (پروتکل های مسیریابی سیسکو). در حالی که سوئیچ لایه 2 بسته های مبتنی بر MAC را حمل می کند، سوئیچ لایه 3 مسیر بسته های داده بر اساس IP را فراهم می کند. سوئیچ های Layer 3 توانایی تبدیل منطقی شبکه ها را به دو یا چند VLAN (شبکه های مجازی)، افزایش امنیت و جلوگیری از دسترسی غیر مجاز بین شبکه ها را فراهم می کنند. سوئیچ Layer 3 به طور خاص بالای سوئیچهای Layer 2 نشسته و مسیرها / دسترسی بین شبکه های مختلف را کنترل می کند.
 

یک مثال از این مورد می تواند در یک مرکز تصفیه آب باشد. هر بخش جداگانه (Clorination، Aeration، Distillation، Filtration، Generation Waste، و غیره) به شبکه کوچک / کوچک تقسیم می شود. هر مینی شبکه (شامل PLC، ماژول های I / O، مانیتور، سنسورها، سیستم های تهویه مطبوع، ایستگاه های تاریخی و غیره) توسط سوئیچ Layer 2 خود کنترل می شود. همانطور که همه بخش ها نیاز به هماهنگ سازی و به اشتراک گذاری داده ها با یکدیگر برای انجام عملیات مربوطه دارند، نیاز به یک دستگاه وجود دارد که اجازه می دهد هر یک از داده ها از یک شبکه واحد به یک دیگر منتقل شود. این جایی است که سوئیچ Layer 3 وارد می شود. همه سوئیچ های لایه 2 به طور اساسی به سوئیچ Layer 3 هم ترازی می کنند تا انتقال داده های بین شبکه را با توانایی اولویت بندی بسته ها، دسترسی / محدود کردن دسترسی به شبکه های خاص را در هر زمان معین همسان سازد.

کدام سوئیچ

شبکه های کوچک می توانند با استفاده از دستگاه های Layer 2 ساخته شوند، اما اکثر شبکه های شرکتی ترکیبی از لایه 2 و لایه 3 را دارند. محصولات Lumbar 2 یک راه ارزان و آسان برای ایجاد اتصال به گروه های کاری هستند، در حالی که سوئیچ های Layer 3 هوشمندتر شبکه های اداری را قادر می سازد بدون نیاز به از بین بردن پهنای باند، شبکه ها اداره شوند.

سرانجام، شایان ذکر است که برخی از فروشندگان سوئیچ سیسکو ادعا می کنند که لایه 4 (the Transport Layer) وجود دارد. با این حال، در این محصولات سطوح پیچیده تر وجود دارد که امروزه بیشتر به عنوان سوئیچ های Multi-level  یا چند سطح شناخته می شود. سوئیچ های چندسطحی گران تر و پیچیده تر است و اغلب برای برنامه های تخصصی اختصاص یافته است.